පාරමී

““රාහුලෝ ජාතො බන්ධනො ජා

පෙරුමන් පුරල පුරල එක වහලක්යටට ආවේ මේ මිහිර සොයා නොවේදෝ?
අද අප දෙදෙනෙක් නැත. හෙට අනිද්දාට මේ කැදැල්ල සරසන්න ලස්සන පුංචි කුමරුවෙක් , කුමරියක් අනවසරයෙන් වුව අප කැදැල්ලට ගොඩවෙනු ඇත. ඔහු,ඈ, අප බැදීම තව තව තහවුරු කරනු ඇත.
“රාහුලෝ ජාතො බන්ධනො ජාතො“ කීතො““
+
++++++++++++++++++++++ වේ එබැවින් යැයි සිතේ. මේ බන්ධනය හැරයන්න ඔබට මට හැකිද? ඒ අපේ ආත්මීය බැදීමයි කියනු අසා ඇත්තෙමි. කෙසේනම් මා මිදෙන්නද? සිදුහත් සේ මට ඔබ දමා යා නොහැක. ඒ ඔබ යශෝධරාවක් නොවන බැවිනි. රාහුලයන් සේ ද දමා යා නොහැක. ඒ හදාවඩා සමාජගත කිරීමේ වගකීම දෙදෙනා කරට ගන්නට ගිවිස ඇති බැවිනි.
ඒත්.....,මේ බැදීම්..
අප නොදැනුවත්වම
යම් දිනෙක වියැකී යනු ඇත.
එය දැන ,,,
හෙට දින ගැන
තිර නොකොට ඉමු.
එයයි සැනසීම
එයයි නිවීම.