භෞතික සිත හා ඥානදර්ශනය

භෞතික සිත හා ඥානදර්ශනය
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
( භාවනාව පිළිබද සංවාදයදී පැන නැගුණ ගැටලු වලට පිළිතුරක් වශයෙන් යැවූ පණිවිඩයකි)

භෞතික සිත පිළිබද මාගේ ගැටලුවක් නැත. ඒ පිළිබද මට ද අත්දැකීම් ඇත. ඒ සිත තමා ඔබ තුමිය අද සිටින අධ්‍යාපන මට්ටමට/ රැකියාවේ කාර්යභාරයේ වගකීම් සම්භාරය ඉටුකරන තැනට ගෙනආවේ. 
එසේම දැනුමෙන්/අභ්‍යාසයෙන් ඒ සිත ඔප මට්ටම් වුණා.
ඒත් ප්‍රඥාව? .....
ඒ කෙනෙකුට දිය හැකි නම් බුදු හිමියන් එවන් අය සොයා ම ගොස් දේශණා කළේ ඇයි? ඊලගට බුදු සමය ප්‍රඥාවන්තයනට පමණක් සීමා වන බවක් ප්‍රකාශ කළේ ඇයි? දැයි සිතන්න.
මා දන්නා තරමින් භෞතික “සිත“ හා “ප්‍රඥාව“ අතර සම්බන්ධතාවයක් නැහ. භෞතික සිතක ඒකාග්‍රතාවය පාලනය අංජනම්කාරයාටත් පිලිවන. ප්‍රඥාව යනු වඩන හෝ රකින එකක් නොවේ.
ඒ තමා ධර්මතාවය. ඒ තේරුම් ගන්නවා හැරෙන්න අපට කළයුතු කිසිවක් නැත. එයයි මා පුන පුනා කීවේ.

ධර්මතාවයන්... කිසියම් විශ්ව ගාමක බලවේගයක ප්‍රථිඵලයක් විය හැක. මා අසා ඇති පරිදි එය හේතු ප්‍රත්‍ය මත සිදුවන්නක් නොවේ. බඩඉරිගු කරලක ඇට ලස්සණ මෝස්තරයකට හැඩගැන්වී ඇත්තේත් කුරුමිණියා ගේ සමනළයා ගේ වර්ණ වල විචිත්‍රත්වයත් වැනි විශ්වය තුළ ඇති අපූරු දේ මිනිසාට තේරුම්ගත නොහැක.

 ඒ හින්දු ආගම්වාදීන් “ඕම්“ ශක්ති ලෙසත්, චීනයේ “තී“ හෝ “චී“ ලෙසත්, තව කොටසත් “ අල්ලාහ් “... “දෙව් සමිදුන්“ ලෙසත් පූර්විකා සපයත්. අද තව සමහරු “විශ්ව ශක්තිය“ ලෙසත් එළිදක්වත්.
මේ දේ බුදුහිමියන් “ අචින්ත්‍ය “ බව කීවේ චින්තනයෙන් ඇල්ලිය සීමාවක නැති බැවිනි.
භෞතික සිතට පවා සීමා ඇත. ලෝකයේ සියලුම වැලිකැට අද ඕනෑ නම් ගණන් කළ හැක...... පාරභෞතික විද්‍යාව සිතේ හාස්කම් පිළිගනී. සිතෙන් සිතක් සුවපත් කරන්නට හැක. එසේම සිත සුවපත් කරන බෙහෙත් පවා  ඇත.
මේ සිත ක්‍රියාකරන්නේ පෙර අත්දැකීම් මතය. ඔබ ට ජර්මන් බසින් යමක් කීවම තේරෙන්නේ එම බස ගැන දැන සිටියේ නම් පමණකි.
ඈත තිබෙන ප්ලූටෝ වැනි ග්‍රහයෙක් දක්වා මේ සිත යැව්වත් ඊට සීමා ඇති බව නුවණින්ම දැකගන්න.
ඒ නිසයි මේ භාවනා මායාව “මනෝභ්‍රාන්තියක්“  කියන්නේ.... ධ්‍යාන වඩා අහසින් ගියත් බිමටම වැටෙනු ඇත.අප සොයන්නේ බඩගිනි විට කා නැවත බඩගිනි වන විට නැවත අහර ගැනීම වැනි තාවකාලික එකක් නොව නිවීමකි.... නිරෝධයකි.
ඒ නිසාම අෂ්ඨසමාපත්ති යනාදිය හැර දමා තුමූම ස්වයං විමසීමක් ප්‍රඥාලෝකයෙන් දකිමින් “සම්මා සම්බුද්ධ“ වූයේ.......

හේතු ඇති තාක් මේ ධර්මතා පවතී. එය නිරෝධ කළ නොහැක. එය පාලනයට අත ගැසීම මුලාවයි. අපට ඇත්තේ බලා සිටීම පමණයි.
මම/ඔබ/ කියා කෙනෙක් නැත කියා පාසැලේ ඉගෙනගත් දැනුමෙන්ම වටහා ගන්න. නිතර අරමුණ දැක නොඇලෙන්න.... නොගැටෙන්න.ඇසට අරමුණුවන රූපය ... ඇසේ විඤ්ඤානය.. ඇස තුළම නිරෝධය වෙන්න දෙන්න. අනෙක් ඉන්ද්‍රිය අරමුණුද එසේ වෙන්න දෙන්න.අල්ලන්න හෝ අතහරින්න උත්සහ නොගන්න.

සිත හදුනාගන්න.......ප්‍රඥාවෙන් දකින්න. සියලු කරදර ,වේදනා, දුක, සැප, ඉපදීම, මරණය, මේ ලොව, පරලොව ,සංකල්ප, ආගම් ... මේ සියල්ලම චින්තනයෙනි.ලෝකය අල්ලා ගැනීමෙනි.
හැබැයි ප්‍රඥාවන්ත ඔබට එහෙම ලෝකයක්ද නැතිබව පසක්වේවි..ඒ සැබෑ  නිමාවයි.

ආනන්ද විජයරත්න ( විශ්‍රාමික විදුහල්පති)
සුවපත් වේවා!!!